Charlie voor tieners en de stappen tot een nieuw Zonen 09 patroon

Al meer dan een week is hij klaar en beschikbaar in de Zonen 09 shop, maar bloggen over Charlie voor tieners kwam er nog niet van. Dat ligt enerzijds aan de vele andere taken op de todo lijst, maar vooral aan mijn beleving bij het werken aan dit patroon. Charlie was het tweede Zonen 09 patroon ooit. Zelfs al zijn de allereerste Zonen 09 tienermaten toch eigenlijk ook wel 'a big deal', het voelde zo niet aan. Nochtans gebeurde er achter de schermen bijna even veel als bij elk ander patroon. Nieuw gets me going en ik merk dat het moeite vergt om me te enthousiasmeren bij voortborduren op wat al vertrouwd is.

Niettemin ben ik trots op die Charlie voor tieners. Er werden standaard en smallmaten in verwerkt, maar ook de mogelijkheid om elk van die maten te verlengen/verkorten aan de hand van de kniplijnen die verwerkt zitten in de relevante patroondelen. De handleiding werd uitgebreid met een extra stap-voor-stap fotohandleiding over hoe je dat aanpakt. Op die manier probeer ik in te spelen op de soms grote verschillen tussen tienerlichamen en je te helpen Charlie zo goed als mogelijk af te stemmen op het unieke lichaam van jouw tiener.

Net zoals bij nieuwe patronen nam ik ook voor de tienermaten mijn patronendraaiboek bij de hand en werkte alles stap voor stap af. Bijna alles, want ik skipte de fotoshoot in functie van de lancering om die pas eind mei in te plannen in combinatie met enkele andere nieuwigheden waar we Piet op los zullen laten.

Omdat bloggen zonder foto's hetzelfde is chocolate chip cookies zonder de brokjes, besloot ik een vroeger idee en de daarbijhorende foto's op te diepen. Ten tijde van het ontwikkelen van Lars, wou ik jullie vertellen en, voor zover mogelijk, laten zien hoe ik tot een nieuw patroon kom. Daardoor kwamen een aantal 'achter de schermen' foto's tot stand. Ik deed er toen toch niets mee, maar dit lijkt me het ideale moment om er eens wat meer over te vertellen. Ik merk dat het enthousiasme van de klanten groot is en de vragen om meer tienermaten, meer patronen, enzovoort steeds talrijker worden. Ik ben blij met die vele schoppen onder mijn kont, maar ik wil jullie ook even laten zien waarom jullie soms lang op resultaten moeten wachten.

De meeste foto's zijn genomen op momenten waarop het er toe deed, maar wanneer foto's nemen niet ideaal was. Het draait dus even niet om esthetiek, maar om een kijkje in het Zonen 09 leven zoals het echt is.

{Het idee}

Zo goed als ieder nieuw patroon begint bij mij tijdens een douche of autorit. Dé momenten waarop mijn hoofd ergens anders en vooral minder vol lijkt te zitten. Wat de trigger is, weet ik niet, maar details springen het hoofd binnen en die link ik aan de noden en de leefwereld van Thor en Nils.

• Wat zit er te kort in hun kast?
  Dat was bijvoorbeeld het geval met Jacob. Ik vond geen leuke retrobroeken.
• Waar kan ik ze blij mee maken?
  Dat was het geval met Cisse. Nils wou geen Jacobjes meer. 'Ze flapperen tegen mijn fietswiel'.
• Waar vragen ze zelf om?
  Dat was het geval met Ole. Nils wou een omkeerbare kaptrui met veel zakken.
• Waar spelen ze graag mee?
  Dat is het geval met wat nu op de tekentafel ligt. Daarbij was vooral Thor de muze.

Ik maak een werkblad aan, maak een schets van de ideeën, kies een naam, lijst de details en benodigdheden op en moet me dan zwaar inhouden om dat nog niet allemaal op Instagram te zwieren.

{Tekenen en zelf testen}

Het tekenen duurt meestal een dikke week. Dat betekent niet dat ik 5 dagen 8 uur aan een stuk teken. Ik moet alle werk voor een nieuw patroon inplannen tussen planningen opstellen, mails beantwoorden, orders verwerken, pakjes en ritjes naar de post maken, social media onderhouden, nieuwsbrieven schrijven, bloggen, aan vertalingen werken, aan de stoffencollectie werken, enzovoort. Een week tekenen komt meestal neer op een 3-tal tekenmomenten waarop ik aan de eerste versie van het patroon werk. Soms 's avonds met een glas wijn, soms overdag met andere creatievelingen om me heen.

Na het tekenen, wordt de schaar in teststof gezet en een eerste versie genaaid. Zo goed als altijd moeten er op basis van die eerste versie aanpassingen aan het patroon gebeuren. Opnieuw wat tekenen dus, een nieuwe versie knippen plus naaien en voor ik het weet zijn er 2, soms 3 weken voorbij vooraleer het patroon helemaal op punt staat. Vaak is dat in de late uurtjes waarbij het contentement het haalt van het verstand en ik vol enthousiasme lelijke foto's van een lelijke testversie naar de testers stuur. Morgens verplicht ik de zoon dan toch nog rap eens te passen en neem ik nog een foto temidden van de huishoudelijke chaos die ontstond terwijl ik 'in the zone' was.

{Plannen en afspraken maken}

Zit de nieuwe testversie goed dan is het tijd om de planning bij te werken en afspraken te maken. Afspraken met het gradeerbureau, de testers, de fotograaf, de mama's van de modellen en de locatie voor de fotoshoot.

{Digiteren en graderen}

Volgende stap: de autotrip naar het gradeerbureau met het afgewerkte patroon en het testmodel. Zelf teken ik manueel 1 maat uit tot het patroon naar mijn aanvoelen perfect zit. Het graderen, omzetten naar de andere maten, en het digiteren, het digitaliseren van het patroon, besteed ik uit aan iemand die daarin gespecialiseerd is. Waarom? Omdat graderen naar mijn mening een kunst is die je perfect onder de knie moet hebben wanneer je iedere maat diezelfde goede fit wil bezorgen als die waar ik naar streef tijdens het tekenen van het patroon.

{De handleiding}

Terwijl het gradeerbureau met mijn patroon aan de slag gaat, werk ik verder op de handleiding waarvoor ik tijdens de eerste testnaaisels al wat slordige notities nam. Zonen 09 handleidingen maken, is gelijk aan 2 weken horrornaaien. Iedere stap moet worden gefotografeerd wat steeds neerkomt op een halve tot een volle minuut neerzitten aan de naaimachine om dan weer recht te staan en foto's te nemen. Dit duurt altijd ongelooflijk lang en ik moet mijn verstand dan echt op nul zetten. Tijdens die fase neem ik weer slordige notities.

Wanneer alle foto's genomen zijn, gemiddeld zo'n 500, moet ik sorteren, kiezen en bewerken. Daarna start ik met schrijven waarbij het traditie geworden is mezelf te vervloeken omwille van het gebrek aan discipline om deftig te noteren tijdens de vorige stappen én omwille van de avondjes doorwerken om de deadline te halen voor het bezorgen van de handleiding aan de testers.

{De testers}

Intussen ben ik weer in de auto gesprongen en werden de test- en fotoshootmaten opgehaald. Zodra die er zijn, worden ze samen met een eerste draft van de handleiding richting testers gestuurd. Ik werk graag met vaste testers, zijnde Isabelle, Kir en An. Zij weten wat ze van mij kunnen verwachten en ik weet wat ik van hen mag verwachten, namelijk een hoop muggezifterij waar ik ongelooflijk content mee ben. Spellingsfouten, onduidelijke zinnen, vergeten stappen, zij halen het eruit. Ik hoop dat ik hen daar telkens voldoende voor bedank.

{De fotoshoot}

Terwijl de testers hun ding doen, zoek ik stoffen en fournituren voor de fotoshoot. Tot nu toe stond dat zo goed als gelijk aan een bezoek aan In Den Beer en eentje aan Mertens Mercerie. Beiden ontgoochelden me nog geen enkele keer. Is de buit binnen dan begint het naaien voor de shoot. Naaien zonder iedere stap te moeten fotograferen lijkt dan altijd zo'n zegen. Deze fase eindigt met mijn favoriete to do in het draaiboek: de fotoshoot met Piet.

{Drukwerk klaarmaken}

Zodra de opmerkingen van de testers binnen zijn, wordt het drukwerk op punt gezet en krijgt het gradeerbureau een go voor het doorsturen van alle maten. Ieder deel van het patroon komt dan voor iedere maat apart aan. Voor een patroon met 10 delen, 8 standaard maten en 8 smallmaten komt dat neer op 160 bestanden die ik in elkaar puzzel tot het nestpatroon waar jullie aan de slag mee gaan. Ik voeg er alle tekst aan toe en zodra de A0 voor het papieren patroon op punt staat, moet die worden herwerkt naar het formaat voor het digitaal patroon.

Het drukwerk op punt zetten houdt in grafisch materiaal voor het voorblad zoeken, de handleiding in het juiste format gieten, iedere keer weer sukkelen met illustrator en indesign, telkens weer iets bijleren over illustrator en indesign, de extra A5 uitwerken, de cover uitwerken, alles 20 keer herlezen, stressen over fouten die ik waarschijnlijk niet meer zie staan en het dan net voor de deadline naar de drukker sturen.

{De communicatie voorbereiden}

Is alles weg naar de drukker dan start de voorbereiding van de communicatie. Ik kies foto's uit al het moois dat Piet me toestuurt. Ik voeg nieuwe pagina's en foto's toe aan de Zonen 09 website en schrijf een nieuwsbrief voor de verkooppunten, een nieuwsbrief voor de rechtstreekse klanten, een blogbericht voor deze blog en een nieuwsberichtje voor de Zonen 09 website.

{De lancering}

En dan is het eindelijk zover. Ik duw op de knop 'publiceer', spam alle sociale mediakanalen over Zonen 09 en wacht in spanning af.

Nog even en het is weer zover. Op de tekentafel ligt een nieuwe, speelse zoon die ik binnenkort aan jullie voorstel!